Wandeldag 12 :30 mei : Villafranca del Bierzo - Ruitelan: 20km
Route: Het opstaan en aankleden in zo'n kleine ruimte vol met pelgrims valt niet mee. Na ons gewassen te hebben in deze gammele zooi verlaten we deze albergue snel. We hadden de mooie route via Pradela door de heuvels willen lopen. Maar gezien onze ervaring gisteren met de glibberige paadjes kiezen we voor de route langs de weg. Deze route is vrij saai. Al snel worden we door de Peregrino te paard ingehaald. Omstreeks 11:00 uur zijn we in Trabadelo daar stoppen we even voor een verfrissing. Dat wordt een heerlijke Estrella in een mooi groot glas. Gerard belt de ons aanbevolen albergue in Ruitelan op om te reserveren. Na een saaie tocht van ongeveer 10 km komen we in Ruitelan aan. De albergue is snel gevonden we worden hartelijk ontvangen door de broers Carlos en Louis . Het ziet er mooi uit we installeren ons en gaan dan lekker buiten op het terras zitten. Er komen veel pelgrims langs ook de club van de fakkelshow van gisteren. Dan is het tijd voor de gezamenlijke pelgrimsmaaltijd in de albergue. Deze is erg goed de broers hebben zich uitgesloofd. Maar bovenal is het erg gezellig met de pelgrims hier. Als we bijna klaar zijn staat mijn maatje op en zingt het pelgrimslied Tous les Martin (Ultrea) samen met Thijs die dit ook filmt. Zo eindigt deze gezellige dag.
Albergue : Pequeno Potala : Super gezellig, schoon ,goed eten gerund door 2 broers : aanrader
Pelgrims: In de albergue veel pelgrims ontmoet : Thijs , Suzanne en haar moeder uit Nederland, Olivia en Line uit Belgie, Martine uit Frankrijk , Evans en baby uit USA.
Villafranca del Bierzo
cowboy pilgrim
Ruitelan
Albergue
pilgrims diner
Gerard sings the Ultra song
Wandeldag 13 : 31 mei : Ruitelan - Alto do Pojo: 19km
Route: Na het ontbijt ga ik nog even met Carlos op de foto en dan vertrekken wij. Het wordt klimmen vandaag het gaat stijl omhoog. Het eerste deel eindigt in la Faba we zijn dan op 900 mtr hoogte. Daar is een mooi kerkje en hier halen wij een stempel. Ook is er een mooi jacobusbeeld die ik fotografeer. Dan nog even in de bar een kop koffie drinken en verder gaat het. Het klimmen wordt steeds heftiger dit is het zwaarste wat we tot nu toe gehad hebben. De uitzichten zijn prachtig hier. Dan komen we op de grens met Galicia. Nog een aantal zweetdruppels verder komen we op het hoogste punt O Cebreiro ( 1250mtr). Het is hier super toeristisch , bussen vol met dagjesmensen. Even kijken naar die maffe pelgrims. We bekijken het mooie kerkje en duiken daarna even een bar in. Helaas gaat het daarna weer verder omhoog. De Alto de San Roque is een markant punt met een beeld van San Roque. We lopen door een typisch boerenland en dat kun je goed ruiken. Dan komt er nog een beproeving we gaan weer steil omhoog. Bijna boven gekomen horen we een heel tumult. Een hele kudde koeien moet langs dit pad omlaag. We kunnen ze maar amper ontwijken. En dan zijn we boven op de Alto de Pojo ( 1335 mtr). Daar is een albergue waar we snel naar binnen gaan voor een koele verfrissing. We besluiten om hier maar te blijven. En dat kan gelukkig. 's Avonds eten we hier een lekker gerecht met stoofvlees goed plattelands eten dus.
Albergue : Albergue del Puerto : Boeren albergue : redelijk netjes , lekker eten.
Pelgrims: Bij het vertrek ontmoeten we Evans en Baby. Ook komen we Line weer tegen. In de albergue ontmoeten we diverse pelgrims oa een leuke Canadese vrouw.
Peter and Carlos
Evans and
Baby
La Faba
La Faba
Galicie
O Cebreiro
Alto de San Roque
Line
albergue
Wandeldag 14 : 1 juni : Alto do Pojo - Samos 21 km
Route: Ondanks de kilte op deze hoogte hebben we goed geslapen. We vertrekken op tijd , het is mooi weer. Het is mooi om het wolkendek boven het landschap te zien hangen die gelukkig snel oplost. We hebben gekozen voor een alternatieve route via Samos wij willen dat klooster daar wel eens zien. Als we ( na 8 km )in Filloval zijn is daar een eetgelegenheid waar we een prima ontbijt/lunch bemachtigen. Na nog eens 4 km zijn we in het stadje Triacastela waar we even op en terrasje neerploffen om uit te rusten. En dan wijken we af richting Samos. De bewegwijzering wordt ook spaarzamer. Het is warm we hebben dorst gekregen maar er is niets waar we kunnen stoppen en onze drankvoorraad is op. We twijfelen of we nog wel op de juiste route zijn maar dan plots zien we het klooster in de verte liggen. Snel dalen we af ons verheugend op een lekkere Estrella. En weldra is dat ook het geval .Gerard heeft de albergue gereserveerd dus alles gaat goed we krijgen zelfs een kamer helemaal voor onszelf. Nu gaan we het klooster bezoeken er is een rondleiding waar we aan mee kunnen doen. Helaas is deze enkel in het Spaans. Gelukkig is er een aardige Spanjaard die het meeste voor ons in het Engels vertaalt. Het klooster en het museum zijn zeker de moeite waard. We eten op tijd bij de albergue en gaan dan naar de mis in het klooster. Dit is een lange eentonige voorstelling met ook nog eens een lange preek. Nadat we dit doorstaan hebben belonen we onszelf daarna met een veterano.
Albergue : Albergue Albaroque : Netjes , mooie kamer , eten redelijk.
Pelgrims: Onderweg de Canadese peregrina ontmoet , verder niemand.
peregrine from Canada
Samos
albergue
monestry
monestry
monestry
chapel
Wandeldag 15 : 2 juni : Samos - Vilacha : 32 km
Route: Vandaag vroeg op want we hebben een lange tocht voor de boeg. We nemen een flink ontbijt en gaan op pad. Het is vandaag weer een bergetappe en dus wordt het weer behoorlijk zwaar. We kunnen onderweg een bakje koffie scoren maar verder is het 11,5 km ploeteren totdat we bezweet in Sarria aankomen. Dit is een drukke pelgrimsplaats hier starten veel pelgrims omdat het van hier net iets meer dan 100km is naar Santiago hetgeen nodig is om een compostella te verkrijgen. We bekijken vlug het kerkje en gaan daarna verder. De omgeving wordt steeds groener. We lopen over oude paden met knoestige bomen en veel heggetjes. We hebben dorst en vinden iets verder bij Vilei albergue Casa Babadelo een mooi terrasje vol met pelgrims dus dat is gezellig. Het meest opwindende vandaag zijn de betonnen afstandspaaltjes en ja hoor daar zijn we bij km 100. We zetten er flink de vaart in soms gaat het door en langs glibberige beekjes. Eindelijk omstreeks 5 uur arriveren wij in Vilacha bij Albergue Casa Banderas. De eigenaar Gordon en zijn vrouw herinneren zicht Gerard nog wel, wij worden hartelijk ontvangen. Even later wappert onze was tussen de vlaggen ( Banderas) en zitten wij lekker op de binnenplaats met een biertje. Er zijn leuke pelgrims hier. Zodat we. 's avonds weer een supergezellig gezamenlijk pelgrims dinner hebben . Na nog een lekkere douche ga ik naar bed.
Albergue : Casa Banderos : Goed : mooi erg gezellig en goed eten. Aanrader.
Pelgrims: Op het terras bij Vilei ontmoeten we de Nederlandse Angelique, zij loopt voor de longstichting. Zelf heeft zij de ongeneeslijke longziekte COPD , moedig hoor. Ook zit er een "sinterklaas " op het terras. Bij Casa de Banderas hebben wij het erg gezellig met : een Zuid-Afrikaans , Spaans en Deens stelletje.
Sarria
Sarria
Sarira
Angelique
Santa Claus ??
glibbery
still 100 km
albergue
albergue casa Banderas
Wandeldag 16 : 3 juni : Villacha - Portos: 22 km
Route: Na een gezellig en goed ontbijt ( zelfs een eitje en een yoghurtje) vertrekken wij. We nemen afscheid van Gordon en zijn vrouw. We zetten er weer flink de pas in. Spoedig komen we bij Portomarin. Hier is een stuwmeer en van het stadje dat in het meer verdwenen is zijn enkele gebouwen iets verderop herbouw . Voorbij Portomarin wordt het erg druk het kost ons enige moeite om al deze pelgrims te passeren. Na dit oponthoud zetten we de pas er weer in . We lopen nu door eucaliptusbossen en dat kun je goed ruiken. Steeds zien we de typische huisjes waar het mais gedroogd wordt. Het is mooi weer het loopt lekker en zo zijn we weldra in Portos bij de de albergue A Paso de Formiga waar Gordon voor ons gereserveerd heeft. Onze Zuid-Afrikaanse vrienden wachten ons daar al op. Het menu s-avonds is een echte verassing en het is wederom zeer gezellig.
Albergue : A Paso de Formiga : Klein , netjes erg goed eten .
Pelgrims: Onderweg ontmoeten we Hillary opgewekt een kerstliedjes zingend. In De albergue ontmoeten we de pelgrims vrienden van de vorige dag weer. Ook Olivia en Martine zijn daar.
breakfast at the albergue
Gerard Gordon and his wife
Portomarin bridge
Portomarin old rebuilt gate
Gerard and Hillary
Eucalyptus
albergue
Wandeldag 17 : 4 juni : Portos - Boente : 25 km
Route: Het ontbijt is minder goed maar we klagen niet. Ontbijt stelt in Spanje niet zoveel voor. Het is vandaag bewolkt we lopen door een groen landschap. Weldra komen we in Palais de Rei aan . In de kerk halen we natuurlijk weer een stempel. De credential komt wel vol met alle stempels van kerken , barretjes en albergues. Het weer klaart op en we lopen door heerlijk ruikende eucalyptusbossen. Het is weer klimmen en daar krijgen we dorst van . Gelukkig is daar een terras en even later komt mijn maatje vrolijk lachend met twee Estrella's aanzetten. De gebakken eieren met serranoham smaken hier prima bij. Dan gaan we verder we zien veel Koreanen of Japanners die uit een bus gedropt worden en pelgrims gaan bekijken. Na nog een flink eind zweten komen we in Boente aan . Er is gelukkig plaats het ziet er goed uit, Josefina is een aardige herbergerin. Trots toont ze ons het kleine museum van oude fototoestellen e.d door haar man bijeengespaard . We verfrissen ons en de was wordt voor ons gedaan alles is uitstekend. 's Avonds eten we hier gezellig met een aantal bekende en onbekende pelgrims. Dan maakt Josefina een tafeltje vrij en begint met de ceremonie : Queinada Corxuru. We mogen allemaal meedoen en in de schaal roeren. Ik heb de eer om de formule te mogen voorlezen. Nog even wat nakletsen met de leuke eigenaresse en dan gaan we naar bed.
Albergue : OS albergues: Goed en erg gezellig , redelijk eten.
Pelgrims: Onderweg komen we de aardige zuidafrikanen Martha en John tegen. In de albergue slaapt de gezellige luidruchtige Italiaan Adolfo bij ons op de kamer.
Palais de Rei
Martha and John
2 Esterella's
the photoghrafer
albergue
A Queinada Corxuro
Josefina
Wandeldag 18 : 5 juni : Boente - Santa Irene: 24,5 km
Route: Na een eenvoudig ontbijtje gaan we weer op pad. Het is bewolkt maar de zon doet zijn best om er doorheen te breken. Na een negental kilometers komen we in Azura. Gerard weet daar een barretje waar we wel een goed ontbijt kunnen krijgen. We bezoeken het mooie kerkje aldaar waar we weer een stempel halen. Verder gaat het we lopen door een mooi groen landschap .We ontmoeten nog diverse bekende pelgrims. Onderweg vinden we een barretje waar we een heerlijk biertje drinken uit een prachtige tap. Omstreeks 3 uur komen we aan in Santa Irene bij de gelijknamige albergue. Het is een mooie albergue met mooie opgemaakte bedden we krijgen zelfs handdoeken. Hier is verder niet veel te beleven. Aan de overkant is een bar Botafumeiro die we even bezoeken. 's Avonds doen we in de albergue mee met het pelgrimsmenu. Deze wordt bereid op een mooi oud fornuis en smaakt prima. Daarna gaan we op tijd naar bed want het licht gaat hier al vroeg uit.
Albergue : Santa Irene : mooi en goed verzorgd.
Pelgrims: Onderweg ontmoeten we Adolfo en Alfonso ( Duits en Italiaans)
Dutch peregrina
Azura
beer tap
Afonso and Adolfo
Santa Irene
our beds
the kitchen
the food
Wandeldag 19 : 6 juni : Santa Irene - Santiago de Compostela: 22,5 km
Route: Eindelijk is het dan zover de laatste wandeldag dan zijn we er. Na het ontbijt ( koffie in een soepkom) vertrekken wij. Het is flink bewolkt hopelijk blijft het droog. We zwoegen een aantal uren en het wordt steeds donkerder. In Labacolla vinden we na enige moeite een eetgelegenheid. Als we weer vertrekken regent het. Dus de regenkleding gaat aan. Voor mij is dat een regenbroek en regenjas. Voor mijn maatje is dat een poncho de regenbroek vind hij niet nodig. Omdat het toch behoorlijk regent heeft mijn maatje al snel het water in de schoenen staan en dan is het te laat om de regenbroek aan te trekken. Als natte katten komen we op de Monte de Gonzo aan. Normaal is dit een prachtige plek bij dit monument. Maar nu maak ik snel een foto in de regen en daarna zijn we weer weg. En dan lopen we Santiago binnen. In een barretje fatsoeneren wij ons en om 2 uur staan we op de Praza de Obradoiro voor de kathedraal en laten daar een foto van ons samen maken. Ik ben blij en trots dat ik dit gehaald hebt de eerste keer geeft een speciaal gevoel. En dat samen met mijn maatje dat is super. We gaan naar de albergue die we gereserveerd hebben en kunnen dan eindelijk onze rugzakken afdoen. Vervolgens gaan we onze compostella (oorkonde) ophalen daarvoor moeten we wel 2 uur in een lange rij staan. Heel erg is dat niet want we zien bekenden en natuurlijk volgen er de omhelzingen. 's Avonds eten we in het bekende tapa's restaurant El Bishop waar we van heerlijke tapa's in allerlei soorten en maten genieten.
Albergue : Albache : eenvoudig midden in het centrum
Pelgrims: In Santiago nog een aantal bekenden ontmoet
cloudy
rainy
Monte de Gonzo
kathedraal
finish
getting the compostella
El Bishop. tapa's bar
Toeristendagen : 7 en 8 juni : Santiago de Compostela:
Santiago: Na een uitstekend ontbijt aan de overkant bij Botafumeiro gaan we naar de kathedraal. Daar staat een meer dan levensgroot beeld van Jacobus waar je met een trapje bij kunt komen. Iedere echte pelgrim omhelst daar Jacobus wij dus ook. De kathedraal is de moeite van het bekijken waard ook de kelder waar "resten" van Jacobus in een kist liggen. 's Middags is op de Praza de Obradoiro een tentoonstelling van oude eendjes heel leuk voor mij als oud eend rijder. 's Avonds eten we bij Casa Manolo een grote eetschuur redelijk en niet te duur. Tenslotte gaan we weer naar de Praza de Obradoiro waar zoals ieder avond de Tuna's optreden. Ook dit is iets wat je een keer meegemaakt moet hebben.
De volgende dag maak ik een mooie ochtendwandeling door de stad wat zijn hier toch veel souvenier winkeltjes. Het is vandaag eerste Pinksterdag we gaan naar de Heilige Mis in de Kathedraal. Als pelgrim krijgen we een mooie plaats. Na de mis wordt er gezwaaid met de Botafumeiro. Een reusachtig wierookvat dat bijna tegen het plafond wordt aangezwaaid, getrokken door een aantal sterke misdienaars. 's Middags maak ik een wandeling naar het park op de heuvel. Vandaar heb ik een prachtig uitzicht over Santiago. 's Avonds eten we weer bij El Bispo en zoeken daarna nog een leuk barretje op die zijn er hier meer dan genoeg.
Albergue : Fina Castro Rivero (pension). Ruime kamers , netjes
Pelgrims: We wachten pelgrim Ellen (vriendin van Gerard ) op het Plaza op zij heeft een deel van de Camino per fiets gedaan. Overdag ontmoeten wij Adolfo en Angelique. Ook ontmoeten we in de bar de leuke Mexicaanse Tuna girl die we gisteren bij de tuna's gezien hebben..
embrace Jacobus
reliques
Ayuntamiento
Ellen
Adolfo and
St Francisco church
Casa Manolo
The Tunas
Botafumeira
Tuna girl
Dagtocht : 9 juni : Finisterre
Om 9 uur zitten we in de bus naar Finisterre. Na 3 uur hobbelen zijn we daar. Helaas het regent. In Finisterre warmen we ons eerst op met een bak koffie. Dan beginnen we de wandeling naar de rotspunt in zee. Finisterre bekent einde van de wereld. Vroeger dacht men dat hier de wereld ophield. Het is nog een flinke wandeling van zo'n 4 km . Gelukkig stopt het met regenen en zien we blauwe lucht. Bij kilometerpaal 0 laten we ons op de foto zetten. De oceaan is mooi woest en het uitzicht is prachtig. Er is ook een plek waar de pelgrims hun afgelopen kleding verbranden. Na goed rondgekeken te hebben gaan we weer terug. Nog even opwarmen in een bar en dan weer met de bus naar Santiago. De volgende dag gaan we naar Porto voor een kleine vakantie van 2 dagen en dan vliegen we weer terug naar huis. Wat heb ik een fijne Camino gehad dit smaakt zeker naar meer en dat is ook gebeurd zie de andere verslagen
Albergue : Fina Castro Rivero ( pension). Rume kamers , netjes
Pelgrims: Bij Finisterre ontmoeten we Line , Olivia en Martine
the long walk to the farao
Farao Finisterre
km 0
Line , Peter , Olivia and Martina
burning place for clothes
